In de ochtend staarde ik naar de Maan die onderging en zag ik de eerste stralen van de opkomende Zon.
Het deed me denken aan de Tragische Liefde van de Zon en de Maan.
De Zon en de Maan zijn op een magische manier met elkaar verbonden.
De Zon met zijn uitbundige uitstraling, schijnend in het volle licht, aanbeden door alles wat leeft.
De mysterieuze Maan met haar koele verschijning en verborgen delen, in de donkere nacht, omringd door de sterren.
De Zon bewondert de ingetogen Maan in al haar schoonheid en schijnt gepassioneerd voor de Maan.
De Maan met al haar zieleroerselen smelt voor de krachtige stralen van de Zon en voelt zich gekoesterd door zijn warmte.
Als twee tegengestelde Zielen worden de Zon en de Maan magnetisch tot elkaar aangetrokken.
De Zon en de Maan cirkelen in een eeuwigdurende liefde om elkaar heen.
Het is de Tragische Liefde van de Zon en de Maan. Hoe diep de liefde ook is, de Zon en de Maan zullen nooit bestemd zijn om bij elkaar te zijn.
Toch vangen de Zon en de Maan eens in de zoveel tijd een glimps op van elkaar.
Zoals vroeg in de ochtend, waar de Zon een stukje van zijn licht opoffert aan de Maan en haar in haar volle schoonheid doet schijnen.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.